اتصالات سیم بکسل روند اکسید شدن کندی دارند. عملا پدیده اکسید شدن به مفهوم از دست دادن الکترون می باشد. هر اندازه فلز دارای الکترون های ناپایدار تر در لایه ظرفیت خود باشد میل بشتری برای از دست دادن الکترون دارد. وجود عناصری مانند کروم و نیکل در ساختار اتصالات استیل با توجه به قابلیت الکترون دهی بالا و تعداد الکترون های ناپایدار زیادی هستند که این امر بالاخص در مورد کروم بسیار زیاد می باشد این دو عنصر فعال فلزی با از دست دادن الکترون های خود پیش از آهن که با درصد بالایی در ساختار اتصالات استیل بکار گرفته شده است عملا مانع از دست رفتن الکترون آهن شده و این امر باعث می شود روند زنگ زدگی اتصالات استیل به کندی صورت پذیرد. با از دست رفتن الکترون های آزاد کروم و نیکل با گذر زمان به تدیج آهن نیز شروع به از دست دادن الکترون ها کرده و زنگ زدگی در طی مدت بالا اتفاق می افتد.
نمک ها که در شکل های مختلف در طبیعت یافت می شوند میل زیادی به گرفتن الکترون دارند. نمک ها که از دو عنصر فلزی سدیم و نافلزی کلر در اغلب شکل ها استفاده می کنند با درصد بالایی در آب دریا یافت می شوند و از این رو کاربری اتصالات سیم بکسل در محیط های دریایی از نوع فلزی با زنگ زدگی بسیار سریع این اتصالات همراه خواهد بود. حتی اتصالات استیل نیز مصون نبوده و در تماس با آب شور دریا دچار خوردگی می شوند.
