بر خلاف آنچه تصور می شود، سیم بکسل استیل نیز زنگ می زند. وجود عناصر فلزی فعال که قابلیت بالا و میل فراوانی برای از دست دادن الکترون دارند سرعت زنگ زدگی استیل را به شدت کاهش می دهد. از آنجایی که پروسه زنگ زدن Corrosion در کل پروسه ای است که در آن عنصر فلزی الکترون های لایه های ظرفیت خود را از دست می دهد، کروم و نیکل با دارا بودن الکترون آزاد بیشتر میل بیشتری برای از دست الکترون داشته و تا اندازه ای از زنگ زدن سیم بکسل استیل جلوگیری می کنند. اما بسته به قابلیت خورندگی و غلظت آنها برخی از اسید های قدرتمند به اندازه ای به جذب الکترون میل دارند که سرعت جذب آنها از سرعت از دست دادن الکترون کروم و نیکل در ساختمان سیم بکسل استیل بالاتر بوده و سبب زنگ زدن آن می شوند.
سیم بکسل استیل در تماس با آب معمولی و حتی رطوبت نیز زنگ می زند. سرعت این پروسه به اندازه ای کم است که آن را ضد زنگ می نامند. بدین ترتیب که سیم بکسل استیل در هر 100 سال حدود 0.4 میلیمتر دچار زنگ زدگی در تماس با رطوبت می شود که میزان بسیار محدودی است. این امر در تماس با آب دریا که دارای املاح و نمک های بسیار است با سرعت بسیار بالایی صورت می پذیرد بگونه ای که از سیم بکسل استیل در کاربری های دریایی که بصورت مستقیم با آب دریا در تماس است استفاده نشده و اغلب از طناب های دریایی مثل طناب مانیلا و یا پلی پروپیلن استفاده می شود.