در ترکیبات شیمیایی مفتول های سیم بکسل استنلس استیل از عناصر فلزی فوق فعال مانند کرون، نیکل و حتی مولیبدنیوم استفاده شده است. این عناصر فلزی میل بالایی برای از دست دادن الکترون شده و از این رو از هدر رفتن 3 الکترون آزاد عنصر فلزی آهن جلوگیری کرده که نتیجه آن ممانعت از زنگ زدگی سیم بکسل استیل می باشد.
حتی سیم بکسل استیل نیز در طولانی مدت دچار زنگ زدگی می شود که این زنگ زدگی بسته به نوع خورنده ها متفاوت می باشد. حتی در محیط های مرطوب و در تماس با آب طبیعی نیز استنلس استیل در طولانی مدت می تواند دچار زنگ زدگی شود که در سطح رطوبت متوسط این سرعت زنگ زدگی حدود 0.4 میلیمتر در هر 100 سال است. این در حالی است که در محیط هایی با درصد رطوبت بالا این سرعت زنگ زدگی شدت بسیاری یافته بگونه ای که در شمال ایران دیده می شود حتی ظروف استیل نیز به سرعت دچار زنگ زدگی سطحی می شوند.
سرعت زنگ زدگی سیم بکسل استیل در تماس با آب دریا که دارای انواع نمک های دریایی و املاح است به شدت افزایش پیدا می کند. از این رو است که در کاربری های دریایی کاربری زنجیر استیل مناسب تر از سیم بکسل استیل است چرا که با اکسید شدن لایه های بیرونی تر از زنجیر استیل یک لایه مقاوم شکل می گیرد که از زنگ زدگی لایه های درونی تر ممانعت به عمل می آورد حال آنکه با توجه به ساختار سیم بکسل که از مفتول هایی با قطر کم تولید شده است این اکسید شدن می تواند به سرعت بیشتر و بصورت عمقی تر اتفاق بیافتد.
در تماس با اسید ها و بازها نیز طبیعتا سرعت زنگ زدگی استنلس استیل رو به فزونی داشته و عملا از ترکیبات استنلس استیل به جز در تماس با چند اسید رقیق برای کاربری های اسیدی استفاده نمی شود. یکی از مناسب ترین فلز ها با قابلیت کاری بالاتر در تماس با خورنده های محیطی عنصر فلزی تیتانیوم می باشد که البته به سبب محدود بودن معادن در زمین دارای قیمت نسبتا بالایی است.
